سزای ئەو کەسانەی زەکاتی پارە و سامانیان نادەن
پێغه‌مبه‌رى خوا (صلی الله علیه وسلم) فەرمویەتی : (يَأْتِى الْمَالُ الَّذِى لَمْ يُعْطَ الْحَقُّ مِنْهَا ، فَتَطَأُ الإِبِلُ سَيِّدَهَا بِأَخْفَافِهَا ، وَيَأْتِى الْبَقَرُ وَالْغَنَمُ فَتَطَأُ صَاحِبَهَا بِأَظْلافِهَا ، وَتَنْطَحُهُ بِقُرُونِهَا ، وَيَأْتِى الْكَنْزُ شُجَاعًا أَقْرَعَ ، فَيَلْقَى صَاحِبَهُ ، فَيَفِرُّ مِنْهُ ، ثُمَّ يَسْتَقْبِلُهُ وَيَفِرُّ مِنْهُ ، فَيَقُولُ : مَا لِى وَمَا لَكَ ؟ ! فَيَقُولُ : أَنَا كَنْزُكَ أَنَا كَنْزُكَ ، فَيتَلَقَّاهُ صَاحِبُهُ بِيَدِهِ فَيَلْقَمُ يَدَهُ) حسن صحيح (صحيح أبى داود: 1462.
واته : له ڕۆژى دواييدا ئه‌و ماڵه‌ى حه‌قى لێ نه‌دراوه و زه‌كاتى لێ ده‌ر نه‌كراوه دێت بۆ لاى خاوه‌نه‌كه‌ى ، ئه‌گه‌ر ماڵه‌كه ووشتر بێت ئه‌وا ئه‌م ووشتره دێت به پێيه‌كانى به‌سه‌ر خاوه‌نه‌كه‌ى ده‌كه‌وێت و سزاى ده‌دات ، وه ئه‌گه‌ر ماڵه‌كه مه‌ڕو بزن و مانگا بێت ئه‌وا ئه‌م مانگا يان ئه‌م مه‌ڕه دێت به پێيه‌كانى به‌سه‌ر لاشه‌ى خاوه‌نه‌كه‌ى ده‌كه‌وێت ، وه به قۆچه‌كانى لێى ده‌دا و سزاى ده‌دات ، وه ئه‌و ماڵه ئه‌گه‌ر زێڕ و زيو و پاره بێت له خاوه‌نه‌كه‌ى ده‌بێت به مارێكى گه‌وره و سه‌رلووس به‌هۆى زۆرى ژه‌هره‌كه‌ى سه‌رى تووكى پێوه نه‌ماوه ، ئه‌م ماره ده‌گات به خاوه‌نه‌كه‌ى ئه‌ويش له ترسى ڕا ده‌كات ، پاشان ماره‌كه پێى ده‌گات ، ئه‌ويش پێى ده‌ڵێت تۆ چيت له من ده‌وێت ؟ ماره‌كه پێى ده‌ڵێت : من ئه‌و ماڵه‌ى تۆم كه هه‌ڵت گرتبوو زه‌كاتت لێ ده‌رنه‌ده‌كرد ، ئينجا ماره‌كه يه‌كسه‌ر له دواى گه‌يشتن پێى پڕ ده‌داته ده‌ستى و قووتى ده‌دات ، وه له فه‌رمووده‌يه‌كى تردا هاتووه ده‌فه‌رموێت ئه‌م ماره خۆى له ملى ده ئاڵێنێت و سزاى ده‌دات .
