عَنْ أَمِيرِ المُؤمِنينَ أَبي حَفْصٍ عُمَرَ بْنِ الخَطَّابِ قَالَ : سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ ﷺ يَقُولُ : ( إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ ، وَإنَّمَا لِكُلِّ امْرِىءٍ مَا نَوَى ، فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلى اللهِ وَرَسُوله فَهِجْرتُهُ إلى اللهِ وَرَسُوُله ، وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ لِدُنْيَا يُصِيْبُهَا ، أَو امْرأَةٍ يَنْكِحُهَا ، فَهِجْرَتُهُ إِلى مَا هَاجَرَ إلَيْهِ ) . متفق عليه .
واته : له ئه‌میری باوه‌ڕدارانه‌وه باوكی حه‌فص عومه‌ری كوڕی خه‌تتاب – ڕه‌زای خوای لێبێت – فه‌رمووی : گوێم له پێغه‌مبه‌ری خوا بوو – صلی الله علیه وسلم – ئه‌یفه‌رموو : هه‌موو كرده‌وه‌یه‌ك به‌هۆی نیه‌ته‌كانه‌وه‌یه ؛ وه بۆ هه‌موو كه‌سێك پاداشت هه‌یه به‌گوێره‌ی نیه‌ته‌كه‌ی ؛ جا هه‌ركه‌سێك كۆچ كردنه‌كه‌ی له‌پێناو خوا و شوێن كه‌وتنی پێغه‌مبه‌ری حوا بێت – صلی الله علیه وسلم – ئه‌وا كۆچ كردنه‌كه‌ی له‌پێناو خوا و شوێن كه‌وتنی پێغه‌مبه‌ری خوا صلی الله علیه وسلم حیساب ده‌كرێت ؛ وه هه‌ركه‌سێك كۆچ كردنه‌كه‌ی بۆ به‌ده‌ست هێنانی ماڵی دونیا بێت ؛ یان بۆ ئافره‌تێك بێت و بۆ ئه‌وه‌ی بیخوازێت و ماره‌ی بكات ؛ ئه‌وا پاداشتی كۆچ كردنه‌كه‌ی ئه‌وه‌یه كه كۆچی بۆ كردووه
